Kan een behandelend huisarts of een coördinerend en raadgevend arts van een rusthuis waar zijn patiënt verblijft als lasthebber van deze patiënt, optreden in geval van een buitengerechtelijke bescherming? Beter niet, antwoordt de Nationale Raad van de Orde der Artsen in een recent advies.
De Nationale Raad onderzocht tijdens de vergadering van half maart de vraag of de arts als lasthebber van een patiënt kan worden aangewezen binnen een lastgeving bedoeld als buitengerechtelijke beschermingsmaatregel. De Nationale Raad is van mening dat het deontologisch niet wenselijk is dat, bij een buitengerechtelijke bescherming, een arts een lastgeving over de goederen of de personen van een patiënt aanvaardt. Of hij behandelend arts dan wel coördinerend arts van het rusthuis is waar zijn patiënt verblijft, doet niet ter zake.
De lastgeving kan immers de vertrouwensrelatie tussen de arts en de patiënt beïnvloeden. De kerntaak van de arts ten aanzien van de patiënt is de verstrekking van gezondheidszorg. Het is niet aangewezen dat de arts zich daarenboven mengt in de financiële toestand van zijn patiënt, noch in de rechten die betrekking hebben op de persoon. Dergelijke inmenging kan gemakkelijk leiden tot een vertrouwensbreuk die de zorgrelatie schaadt.
Bepaalde uitzonderlijke omstandigheden, zoals een familiale band of een vriendschapsrelatie, kunnen nochtans een dergelijke lastgeving rechtvaardigen. Of een arts die toch een dergelijke lastgeving aanvaardt, ondeontologisch handelt, is afhankelijk van de concrete feiten en omstandigheden. De bevoegde provinciale raad kan daarover oordelen.
Filip Ceulemans
