Bij dit nummer van Huisarts Nu vindt u de nieuwe richtlijn over ouderenmisbehandeling. Deze Nederlandse bewerking van de richtlijn van de Société Scientifique de Médecine Générale focust op de risicosituaties waarin ouderenmisbehandeling kan voorkomen en op welke instanties huisartsen een beroep kunnen doen.

Dit focusgroeponderzoek bij Vlaamse huisartsen peilt naar mogelijke oorzaken voor stigmatisering, de gevolgen ervan en de mogelijke oplossingen. Dicht bij huis en zeer herkenbaar?

Partnergeweld is een maatschappelijk probleem dat vaak onderschat wordt. Huisartsen weten vaak niet op welke signalen ze moeten letten, hoe ze partnergeweld bespreekbaar moeten maken, welke rol ze moeten vervullen en hoever ze hierin kunnen en mogen gaan. Partnergeweld schaadt zowel op sociaal als economisch gebied en het beïnvloedt de mentale en fysieke gezondheid van individuele vrouwen, mannen, adolescenten en kinderen. Als gezinsarts kan de huisarts in de detectie en aanpak van partnergeweld een cruciale rol spelen.

‘Man doodt ex-partner te X’, ‘Familiedrama in Y ’: het is bijna dagelijkse kost in het nieuws. Als huisarts worden we hiermee gelukkig niet al te vaak geconfronteerd. Wel hebben we dagelijks patiënten op consultatie met eerder vage klachten: aanslepende rug- of hoofdpijn, vermoeidheid, het ‘niet meer zien zitten’. Precies deze veelvoorkomende klachten kunnen door geweld in het gezin van de patiënt veroorzaakt worden. Geweld dat vaak lang verborgen blijft in een sfeer van schaamte, angst en afhankelijkheid. Geweld dat niet altijd fysiek en spectaculair is, maar vaak langdurig en subtiel...

In deze bijdrage wordt een proces beschreven van vijf huisartsen die van een solopraktijk, via een netwerk, geëvolueerd zijn naar een ‘HOED’ (huisartsen onder één dak). Om tot een optimale en goed functionerende praktijk te komen hanteerden ze een tienstappenplan dat vertrekt vanuit een duidelijke visie en missie. Ook tien raadgevingen om beter te samen te werken werden besproken en opgevolgd. Dankzij deze grondige voorbereiding en aangepaste nieuwbouw bleek na tweeënhalf jaar functioneren deze formule zowel voor de artsen als de patiënten een succes.

In dit praktijkproject werd nagegaan in welke mate een gestandaardiseerde verwijsbrief invloed heeft op de kwaliteit van het verwijsproces. Vijf artsen stelden een op richtlijnen en consensus gebaseerde en toch flexibele sjabloon voor verwijsbrief op. Na twee maanden werd nagegaan of het werken met deze sjabloon resulteerde in betere verwijsbrieven. Men vergeleek hiertoe willekeurige verwijsbrieven uit het dossiersysteem vóór en na de introductie van de sjabloon. Op sommige, hoewel niet alle, punten kon een aanzienlijke verbetering worden vastgesteld.

In vorig nummer van Huisarts Nu werd reeds in twee artikels ingegaan op het belang van goede verwijsbrieven. Daarin werden verwijzingen naar de dienst spoedgevallen en verwijzingen van palliatieve patiënten besproken. In dit onderzoek werd nagegaan wat nu de richtlijnen zijn voor het opstellen van een goede verwijsbrief. Zo blijkt een standaardverwijsbrief zijn voordelen te hebben. Alleen moet er consensus zijn over de inhoud: welke informatie is belangrijk en wat kan eventueel worden weggelaten.

Personen met diabetes type 2 hebben een anderhalf tot viermaal hogere mortaliteit dan de totale bevolking; 50 tot 75 % van deze sterfte is te wijten aan cardio- en cerebrovasculaire aandoeningen. Reden genoeg om aandacht te hebben voor een globale aanpak van de risicofactoren. Twee praktijken Geneeskunde voor het Volk (Deurne en Hoboken) wilden het cardiovasculaire risicobeleid bij hun diabetespatiënten objectiveren en verbeteren, en startten in 2004 een registratie. Uit de resultaten blijkt dat 45 tot 60 % van de diabeten in secundaire preventie vóór de interventie geen statines kreeg.