Palliatieve zorg wordt beschouwd als een holistische benadering waarbij pijncontrole en zorg voor de lichamelijke, psychosociale en spirituele noden van de patiënt met een levensbedreigende ziekte centraal staan. Uit onderzoek blijkt dat veel patiënten met een levensbeperkende ziekte (niet alleen kanker) vanaf de diagnose geconfronteerd worden met toenemende multidimensionale noden en voordeel kunnen halen uit palliatieve zorg vroeg in het ziekteverloop.

Continue diepe sedatie tot aan het overlijden in de thuissituatie wordt in België meestal toegepast bij patiënten die ondraaglijk lijden. Huisartsen consulteren niet alle wilsbekwame patiënten, maar wel bijna altijd de familie van de patiënt. Andere artsen worden zelden betrokken in de besluitvorming omtrent continue diepe sedatie.

Via het netwerk van de huisartsenpeilpraktijken werden in totaal 1690 niet-plotse sterfgevallen geregistreerd. De peilartsen registreerden hierbij verschillende aspecten van de verstrekte zorg in de laatste drie levensmaanden van de patiënt en de beslissingen die aan het levenseinde waren genomen. Volgens dit onderzoek lijken beslissingen aan het levenseinde en palliatieve zorg niet in strijd met elkaar, maar elkaar eerder te versterken.

Kunnen sterven op de plaats waarvoor de patiënt gekozen heeft, is een indicator van de kwaliteit van de zorg aan het levenseinde. Huisartsen verkeren in een gunstige positie om zicht te krijgen op de plaats waar patiënten willen overlijden en om deze wens mee mogelijk te maken.