Het Riziv publiceerde gisteren op zijn website het juryrapport van de consensusvergadering over het gebruik van opioïden bij chronische pijn.
De visie dat eerst de bio-psychosociale benadering en de niet-opioïde pijnstilling maximaal aangewend moeten worden vooraleer opioïde pijnstilling wordt overwogen, moet een belangrijk onderdeel zijn van de opleiding van toekomstige artsen. Ook aan de opvang, de aanpak en de behandeling van de chronische pijnpatiënt moet in het onderwijs meer aandacht worden besteed. Dit geldt ook voor de navorming van alle beroepsbeoefenaars in de gezondheidszorg. De jury stelt wel vast dat er geen onderzoek te vinden is over de optimale toepassing van de bio-psychosociale benadering. Verder onderzoek is op dat vlak noodzakelijk.
Inzake het voorschrijven van opioïden beveelt de jury aan om:
- Het voorschrijven van opioïden zoveel mogelijk te vermijden bij niet-kankerpatiënten.
- In eerste instantie de niet-medicamenteuze en niet-opioïde behandelingen te optimaliseren.
- De behandeling met opioïden te beschouwen als een zo kort mogelijk durende behandeling met een zo laag mogelijke dosering.
- Altijd te informeren over de risico’s en de ongewenste effecten van geneesmiddelen.
- Systematisch de voordelen te evalueren met behulp van gevalideerde instrumenten en de risico's en ongewenste effecten van het opioïd bij elke raadpleging te beoordelen.
Een multidisciplinaire aanpak waarbij huisarts, specialist, verpleegkundige, psycholoog, apotheker en andere zorgverstrekkers samenwerken, geniet de voorkeur van de jury. Het consulteren van een specialist in de pijntherapie wordt steeds aangeraden, zeker bij kinderen en volwassenen wanneer er een risico bestaat op misbruik van opioïden, alcohol of benzodiazepines. Systematisch screenen op misbruik is sowieso noodzakelijk. Het rapport beveelt tevens aan extra waakzaam te zijn bij ouderen en bij mensen met nier- of leverinsufficiëntie.
Omdat er nauwelijks onderzoek is naar langdurig gebruik van opioïden, beveelt de jury aan een langdurig gebruik van opioïden bij chronische pijn steeds te kaderen in een bio-psychosociale aanpak. Wordt een gebrek aan analgesie en/of te veel ongewenste effecten vastgesteld, dan moeten andere vormen van pijnstilling worden aangewend.
