Een dezer dagen valt het september-oktobernummer van Huisarts Nu in de bus van de leden van Domus Medica. Een speciaal luik van het tijdschrift focust op depressie in de huisartsenpraktijk. Wordt het risico op suïcide onderschat bij een depressie? Schrijven huisartsen te veel antidepressiva voor? Of vormt onderbehandeling een probleem? Basis van de resultaten is een surveillanceonderzoek in de huisartsenpraktijk in 2008.
Uit de surveillance blijkt dat het meest ernstige symptoom van depressie – gedachten aan dood of suïcide – en de meest specifieke symptomen van depressie goede voorspellers zijn van de ernst van een depressie. Slechts één op vijf patiënten had trouwens een ernstige vorm van depressie. Huisartsen worden veelal geconfronteerd met mensen met een lichte of matige vorm van depressie, wat de poortwachtersrol van de huisarts benadrukt. Dat neemt niet weg dat er volgens de auteurs van de studie blijvende inspanningen nodig zijn om de herkenning en de aanpak van het suïciderisico door huisartsen te bevorderen. Ook al zijn er al heel wat inspanningen geleverd, wordt er meteen aan toegevoegd. Het Vlaams Actieplan Suïcidepreventie dat sinds 2006 bestaat, kan hier een hulpmiddel zijn. Onder meer deskundigheidsbevordering van de huisarts (iTOL, de website Gachet, Advies Suïcidepreventie voor Huisartsen (ASPHA) en vormingsprogramma’s in de Lok’s) maakt hier deel van uit. Ook Domus Medica besteedt hier aandacht aan (www.domusmedica.be/suicidepreventie).
Over- en onderbehandeling
In tegenstelling tot wat de aanbevelingen voorschrijven, krijgen heel wat patiënten met een lichte of een nieuwe episode van matige depressie antidepressiva voorgeschreven. Onder meer de hoge drempel van de geestelijke gezondheidszorg is mee verantwoordelijk voor dit (te) hoge antidepressivagebruik. Aan de andere kant van het spectrum is er ook sprake van onderbehandeling. Dat is mee te verklaren door de maatschappelijke beeldvorming ten overstaan van psychische ziekten en de geestelijke gezondheidszorg en de angst voor stigmatisering die daaruit volgt. Om beide problemen de wereld uit te helpen, stellen de auteurs voor een publiekscampagne te voeren waarin de boodschap gegeven wordt dat een depressie een gewone ziekte is, dat iedereen die ziekte kan krijgen en dat ze te behandelen is.
